|
مصطفی علی پور |
زندگینامه: مصطفی علی پور در 5 شهریور 1340 درتنکابن ( شهسوار ) به دنیا آمد . تحصیلاتش را تا پایان دبیرستان در زادگاهش به پایان رساند . در دانشگاه تبریز کارشناسی ( 1367 ) و در دانشگاه فردوسی کارشناسی ارشد زبان وادبیّات فارسی گرفت ( 1374) . در1367 به استخدام وزارت آموزش و پرورش در آمد و در شهرهای بوشهر ( جم وریز )مشهد و کرج به تدریس پرداخت و اینک در مرکز تربیّت معلّم امیر کبیر کرج زبان و ادبیّات فارسی تدریس می کند.
از علی پور تا کنون دفترهای:
" از گلوی کوچک رود " (1372)
"هفت بند بویه"(1377 و 1385 )
"گزیده ی ادبیّات معاصر57"( 1381-1380)
"باران انگورهای سوخته "( 1386) منتشر شده است .
علی پور در کنار نوشتن شعر کم و بیش به کارهای پژوهشی و تحقیقی نیز روی آورد و چند مقاله و ]چهار کتاب پژوهشی منتشر کرد .
برآیند کوشش های او در نقد غیر از نوشتارهایی در زمینه ی نقد و نقد شعر معاصر که کم و بیش در گاهنامه های ادبی منتشر شده کتابهای "ساختار زبان شعر امروز " ( 1378 و 1379 و 1387 ) " می تراود مهتاب " [ زیبایی شناسی تصویر و زبان نیما یوشیج (1379)] " صوفیان شهید " [ اندیشه های اجتماعی و سیاسی حلّاج و عین القضات همدانی و سهروردی ( شیخ اشراق ) 1384 ] منتشر شده است .
درباره زبان شعر، باز نوشته چند مقاله علی پور در زمینه شعریت زبان است که در سال 1388 منتشر شد .
دفتر " ازگلوی کوچک رود " در سال 1373 برنده ی جایزه ی شعر " سطرهای سرخ " شد .
"هفت بند بویه " در هفدهمین دوره ی معرفی کتاب سال 1378 در کنار کتاب گزینه اشعار قیصر امین پور
برگزیده و تقدیر شد . در نخستین جشنواره کتاب معلّم ( 1380 ) دفترهای " هفت بند بویه و گزیده ی ادبیات معاصر 75"مقام اول در شعر و کتاب "ساختار زبان شعر امروز"مقام دوم را در زمینه نقد ادبی کسب
کرد . همین کتاب پیش از این جایزه نقد ادبی دکتر غلامحسین یو سفی را در دانشگاه فردوسی دریافت کرده بود .
علی پور تا کنون هفت دوره کتاب سال و چهار دوره جشنواره بین المللی شعر فجر را داوری کرده است . او همچنین داوربسیاری از جشنواره های کشور مثل " شبهای شهریور " ، " جشنواره ی دوسالانه ی دانشگاه ها" ، " جشنواره یشعر جوان " ، " خط سوم " ، " جایزه ی پروین اعتصامی " و... را به عهده داشت . به علاوه او به مدّت چهار سال به عنوان کارشناسی شعر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ( مرکز آفرینش های ادبی ) فعالیت کرد .
علی پور در نوشته های خود کوشید تا شعریّت را در زبان جست و جو کند و نه صرفاً در عناصر پیرایه ای شعر . به باور او وجه تمایز شعر با مقوله های دیگر زبانی گفتار و نوشتار ( نثر ) ، نوع زبان است .
عناصری چون خیال و حسّ و شهود که جوهر و ذات شعر خوانده می شوند ، در زبان شعر روی می دهند برابر این تعریف ، او حتی موسیقی را که جزء ذات شعر نیست ، از آنجا که در زبان شعر روی می دهد ، برای زبان شعر لازم میداند ، شعر بدون موسیقی وجود ندارد . او دو عنصر موسیقی و ایجاز را از پایه های معماری زبان شعر به شمار می آورد . از همین منظر نظام آوایی ، واژگانی و نحوی زبان شعر با آنچه در نثر و گفتار سراغ داریم ، متفاوت ومتمایز می شود . او این دیدگاهش را در کتاب های " ساختا شعر امروز " و " درباره ی زبان شعر " و ... شرح داده است .